Bir ingiliz, Müslüman ve kraliçe elizabet :)

Bir İngiliz Sorar

-Kadınlarınız Neden Yabancıyla El Sıkışmıyor?

Müslüman Cevap Verir,

-Siz Neden Kraliçe Elizabet’le El Sıkışamıyorsunuz?

İngiliz

-Herkes Onunla El Sıkışamaz,o bir kraliçe.. Sadece Bazı Belirli Kişiler. .

Müslüman da cevab verir.

-BİZİM KADINLARIMIZDA BİZİM KRALİÇEMİZDİR, VE HELALİ OLMAYANLARLA EL SIKIŞMAZLAR.

Meğer atatürkün ismi Kemal değil kamal imiş

Ülkemizin, en son bir “ıslak imza” ile yeniden karşımıza dikilen kadim sorununu herkes biliyor: Başta TSK olmak üzere “Kemalist” kurumların ve çevrelerin yıldızı, demokrasiyle bir türlü barışmıyor.

Peki acaba neden?

Bu soruya ışık tutan önemli bir panel, üç hafta önce, ARI Grubu tarafından Bilgi Üniversitesi’nde düzenlenmişti, yazmaya ancak fırsat bulabiliyorum. “Türkiye’de Sekülarizasyon ve Modernizasyon” başlıklı toplantının ana konuşmacısı, Hollandalı tarihçi Prof. Dr. Eric Jan Zürcher idi. Türkiye’nin yakın geçmişi konusunda dünyaca ünlü bir uzman olan Zürcher, “Kemalist modernleşme”nin nasıl bir şey olduğuna dair epey ezber bozucu bir sunum yaptı.

Sunumun merkezinde ise “yorum” değil, somut veriler vardı. Zürcher, Kemalist rejimin 1934-41 yılları arasında, kendi hedef ve ideallerini Batılılara anlatmak için yayınladığı “La Turquie Kemaliste” adlı propanda dergisinin “içerik analizi”ni yaptı. Fransızca yayınlanan, çok az sayıda Almanca ve İngilizce makale de içeren, ve nedense bugün Türkiye’de hemen hiç bilmediğimiz bu dergi, çok enteresandı:
– Derginin kapakları, kaslı kollarıyla çalışan, dev sanayi tesislerini evirip-çeviren, hep aynı mutlu ve kararlı yüz ifadesiyle “hedefe koşan” insan figürleri ile süslüydü. Zürcher, fotoğrafları gören herkesin hemen fark ettiği gerçeğin altını çizdi: Tüm bunlar, aynı yıllarda Sovyetler Birliği’nde hüküm süren “sosyalist realizm”e şaşırtıcı derecede benziyordu.

– La Turquie Kemaliste’in sayfalarında, Ankara’da yeni inşa edilen anıtların, heykellerin ve meydanların boş, insansız ve soğuk fotoğrafları da vardı. Zürcher, bu trendin de o dönemde Mussolini İtalyası’nda kullanılan “faşist sanat”ın bir kopyası olduğunu belirtti.

– Dergide dine dair tek bir atıf dahi olmadığı gibi, Türkiye halkının çoğunluğunun Müslüman olduğunu çağrıştıracak hiç bir unsur (örneğin bir cami fotoğrafı) yoktu. Dergideki tek Arapça

Allah’a ve İslam dinine inanıyorum. (Moussa Sow)

Yabancı fotbolcular sahaya çıkarken, gol attıklarında, oyuncu değişikliğinde vs vs hep elleriyle “haç” işaretini yaparlar bilirsiniz. Ama bizim ülkemizde bu hareketler hoşgörü ile karşılanır.. tabi eğer futbolcu müslüman değilse… İslamiyetin sembolü olan “secde” yapılırsa eğer, Allah muhafaza medya yazarlar herkes üzerinize “çullanır” aç tavuk gibi saldırmaya başlarlar, çirkefliklerinden ağızları salyalanır.